Εθνικό Πάρκο Γκλέισιερ (ΗΠΑ) (Glacier National Park (U.S.))

Το Εθνικό Πάρκο Γκλέισιερ (αγγλικά: Glacier National Park, μτφ. «Εθνικό Πάρκο Παγετώνων») είναι εθνικός δρυμός των Η.Π.Α. Ανήκει στην πολιτεία Μοντάνα και βρίσκεται κοντά στα σύνορα με τον Καναδά, στο ύψος των πολιτειών Αλμπέρτα και Βρετανική Κολομβία. Έχει έκταση 4.000 χμ², περίπου, και περιλαμβάνει τμήματα δύο οροσειρών (υπο-οροσειρές των Βραχωδών Ορέων), πάνω από 130 επώνυμες λίμνες, περισσότερα από 1.000 διαφορετικά είδη φυτών και εκατοντάδες είδη ζώων. Αυτό το τεράστιο, παρθένο οικοσύστημα είναι το επίκεντρο αυτού που έχει αναφερθεί ως «Κορώνα του Ηπειρωτικού Οικοσυστήματος», μια περιοχή προστατευόμενης γης, με ολική έκταση 41.000 χμ². Η περιοχή -που έγινε αργότερα εθνικό πάρκο- κατοικήθηκε για πρώτη φορά από τους ιθαγενείς Ινδιάνους (Native Americans). Κατά την άφιξη των Ευρωπαίων εξερευνητών κυριαρχούσαν οι Μαυροπόδαροι (Blackfeet) στις ανατολικές και οι Πλατυκέφαλοι (Flathead) στις δυτικές περιοχές. Ευρισκόμενοι υπό πίεση, το 1895 οι Μαυροπόδαροι παραχώρησαν στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση τα ορεινά τμήματα των περιοχών τους που, αργότερα, έγιναν μέρος του πάρκου. Σύντομα, μετά την ίδρυση του πάρκου, στις 11 Μαΐου 1910, κατασκευάστηκαν από τον Μεγάλο Βόρειο Σιδηρόδρομο (Great Northern Railway, GN) πολλά ξενοδοχεία και σαλέ. Αυτά τα ιστορικά κτήρια, ανήκουν στον κατάλογο των Εθνικών Ιστορικών Αξιοθεάτων των ΗΠΑ (National Historic Landmarks, NHL) και, συνολικά, 350 τοποθεσίες βρίσκονται στο Εθνικό Μητρώο Ιστορικών Χώρων (National Register of Historic Places, NRHP).
Τα βουνά του Εθνικού Πάρκου Γκλέισιερ άρχισαν να σχηματίζονται πριν από 170 εκατομμύρια χρόνια, όταν αρχαίοι βράχοι ανυψώθηκαν προς τα ανατολικά, εφιππεύοντας πολύ νεότερα στρώματα. Αυτή η γεωλογική ανύψωση, γωστή ως Lewis Overthrust, περιλαμβάνει ιζηματογενή πετρώματα που θεωρείται ότι εμπεριέχουν μερικά από τα καλύτερα απολιθωμένα παραδείγματα -εξαιρετικά πρώιμης ζωής- που βρέθηκαν οπουδήποτε στη Γη. Τα σημερινά σχήματα των οροσειρών Λιούις και Λίβινγκστον, καθώς και η τοποθέτηση και το μέγεθος των λιμνών του πάρκου, αποτυπώνουν τις -προφανείς- ενδείξεις μαζικής παγετωνικής δράσης, οι οποίες απέφεραν κοιλάδες σχήματος U και άφησαν πίσω τους λιθώνες (moraines) που κατακλύστηκαν από νερό, δημιουργώντας λίμνες. Από τους, περίπου, 150 παγετώνες που υπήρχαν στο πάρκο στα μέσα του 19ου αιώνα, μόνο 25 ενεργοί παγετώνες είχαν παραμείνει μέχρι το 2010. Οι επιστήμονες που μελετούν τους παγετώνες του πάρκου εκτιμούν ότι, όλοι οι παγετώνες ενδέχεται να εξαφανιστούν έως το 2030 εάν διατηρηθούν τα σημερινά κλιματικά μοτίβα.
Στο Εθνικό Πάρκο Γκλέισιερ ζουν ακόμα, σχεδόν όλα τα αρχέγονα φυτικά και ζωικά είδη του. Μεγάλα θηλαστικά, όπως αρκούδες γκρίζλι, άλκες και ορέαμνοι καθώς και σπάνια ή απειλούμενα με εξαφάνιση είδη όπως αδηφάγοι και καναδικοί λύγκες, διαβιώνουν στο πάρκο. Έχουν τεκμηριωθεί εκατοντάδες είδη πτηνών, περισσότερα από δώδεκα είδη ψαριών και κάποια είδη ερπετών και αμφιβίων. Το πάρκο ενσωματώνει πολλά οικοσυστήματα. Μεγάλες δασικές πυρκαγιές δεν είναι συνηθισμένες στο πάρκο. Ωστόσο, το 2003, πάνω από το 13% της έκτασης του πάρκου είχε παραδοθεί στη φωτιά. Το Εθνικό Πάρκο Γκλέισιερ χαρακτηρίστηκε από τα Ηνωμένα Έθνη ως Απόθεμα Βιόσφαιρας (Biosphere Reserve), το 1976, και ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς (World Heritage Site), το 1995.